Dag 7

21-05-2019 Kauai

Zo, dit keer was het een klein beetje uitslapen. Maar toch zaten we om 09.00 uur op de veranda van het kruidenierswinkeltje voor ons ontbijtje, bestaande uit bagels met cream cheese en een muffin met banaan en noten. Helaas hadden ze dit keer geen muffin met ananas en kokos. Even later reden we richting de Waimea Canyon. Het was wederom prachtig weer en al behoorlijk warm. Net voordat we de Canyon in reden hebben we bij een supermarkt wat brood, kaas en water gekocht, zodat we in ieder geval de lunch bij ons hadden. Al gauw zagen we de eerste auto’s langs de kant staan, dus wij ook even stoppen. Bij deze eerste stop had je al een mooi uitzicht over de Canyon. Even verderop bij de Waimea Canyon Lookout was het behoorlijk druk. Gelukkig vonden we nog een parkeerplek en konden we even van het uitzicht genieten. Prachtig! En de waterval waar we gisteren langs vlogen was van hieruit goed te zijn. De volgende stop was het visitor center. Om daar te komen was nog een hele tour, want ook hier waren ze met de weg bezig. Van hieruit was het nog een klein stukje naar de Kalalau Lookout. We besloten om daar eerst wat foto’s te maken en daarna pas een broodje te eten. Woh, we hebben nog net een paar kiekjes kunnen nemen voordat het helemaal dicht trok. Dat is even mazzel hebben. Maar morgen willen we hier de Pihea Trail lopen, dus we hadden altijd nog een herkansing. Op de terugweg naar beneden hebben we nog op verschillende plaatsen gestopt. Waaronder bij de Pu'u Hinahina Lookout. Op de heenweg hebben we hier alleen wat foto’s gemaakt bij het uitkijkpunt, maar dit keer kwamen we voor de Waimea Canyon Trail. We liepen alleen de eerste 1,15 km tot aan de Cliff Trail Lookout. Bij het begin werd aangegeven dat het om een gemakkelijke wandeling zou gaan. Oeps, dan weet ik niet wat een moeilijke wandeling is, want dit was toch al vrij moeilijk. Maar dat kwam omdat het vrij modderig was en ook nog eens op sommige plekken vrij steil. Hadden we de stokken maar meegenomen, maar die lagen nog gewoon in de auto. Gelukkig vonden we twee boomstammetjes langs het pad zodat we wat meer grip hadden. Bij het uitkijkpunt was het vrij rustig, alleen wij en nog een Japans stel. Heerlijk die rust! Na ruim een uur lopen waren we weer terug bij de auto. De schoenen hebben we toen eerst ontdaan van de ergste modder, voordat we weer verder reden. De laatste stop was de Red Dirt Waterfall. Nou ja, waterval, het was meer een stromend beekje, maar dan wel een mooi beekje in een prachtig rood rots landschap. Vervolgens heb ik ‘m naar een koud biertje in de Village getoerd. Dit keer bij de bar van Eating House 1849. Erg goed toeven hier! Tja, dat biertje ging er wel in! Wat wil je, ook vandaag hebben we weer de 30 graden aangetikt en dat terwijl de Kwaakjes eigenlijk helemaal niet zo van die warmte houden. Een voordeel is wel dat het ’s avonds niet afkoelt. Het blijft gewoon warm. Ook deze avond aten we in de Village. Dit keer hadden we zin in een goed stukje vlees, dus kozen we voor Ruth’s Chris Steak House. Geen verkeerde keus bleek achteraf. Woh, wat was het biefstukje mals! We kregen het op een bloedheet bord wat zelfs nog even na siste. Alsof je van een gietijzeren pannetje zat te eten! Zo bleef het vlees wel lekker warm. Moppie had aan zijn stukje vlees nog niet genoeg en nam nog een cheesecake toe. Alleen die ging niet helemaal op. Wat wil je, het was gewoon een rond taartje met een diameter van tenminste 10 cm! Maar wel super lekker! De lekkerste cheesecake ever! De helft ging dan ook in een doggy bag mee naar huis. Jawel, voor het eerst liepen wij met een doggy bag het restaurant uit. Nu hebben we op de hotelkamer een kitchenette met een goede koelkast, dus dat komt helemaal goed. Dat was weer een mooie afsluiting van een mooie dag.